Współcześnie w szeroko rozumianym przemyśle wyjątkowo ważną rolę odgrywają tzw. mikrosfery. Są to sferyczne cząsteczki o zaokrąglonym kształcie, które mogą być puste w środku albo wypełnione rozmaitymi substancjami. Wytwarza się je na kilka sposobów – mechanicznie, w procesie kontrolowanego spieniania, poprzez koagulację i sedymentację, a także wykorzystując zjawisko polimeryzacji. Ze względu na cenne właściwości omawiane mikrosfery posiadają bardzo rozległe zastosowanie w licznych branżach.
Mikrosfera powstaje zazwyczaj w trakcie spalania węgla kamiennego, gdy substancja mineralna wskutek wzrostu temperatury ulega topnieniu. Cząsteczki przechodzą wówczas w fazę szklistą i przekształcają się w mieszaninę glino-krzemianów. Następnie uzyskane granuły przewożone są do tzw. stawu osadowego, gdzie wypływają na powierzchnię i są wybierane z wykorzystaniem konkretnej metody. Do najważniejszych właściwości mikrosfer zaliczamy ponadprzeciętną odporność na negatywne działanie wysokich i niskich temperatur, minimalną nasiąkliwość (wręcz znikomą), zdolność do efektywnego tłumienia drgań, lekkość (co przekłada się na obniżenie masy gotowego wyrobu), niską kurczliwość oraz sporą wytrzymałość na ściskanie. Wymienione powyżej cechy powodują, że mikrosfery są często dodawane do farb, klejów, tynków, lakierów, prefabrykatów, kształtek i innych materiałów używanych w branży budowlanej. Poza tym stosuje się je w produkcji m.in. komponentów samochodowych, powłok statków kosmicznych, opakowań lekarstw i kosmetyków, płuczek wiertniczych, smarów czy tuszów do drukarek.
